بررسی میزان سرمایه روانشناختی نوجوانان و تأثیر آن بر گرایش به جرم (نمونه موردی شهر اصفهان)

زمینه و هدف: امروزه در بسیاری از آسیب های بزرگ اجتماعی ردپای روانشناسی مثبت نگر بسیار برجسته و کارساز است. هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین سرمایه روانشناختی افراد با گرایش آن ها به جرم است. روش: این مقاله با روش کمی در میان نوجوانان شهر اصفهان انجام شد که داده های آمار آن به کمک فرمول کوکران از میان 613220 نفر 384 نفر انتخاب شده و مورد سؤال قرار گرفته اند. تحلیل داده ها با کمک دو نرم افزار spss 18 و amos graphics 18 انجام شده است. یافته ها: در بررسی کلی فرضیات رابطه معکوس و معناداری بین دو متغیر اصلی وجود داشت، یعنی که هر چقدر میزان سرمایه روانشناختی بالا باشد، میزان گرایش به جرم نیز کاهش می یابد، اما در بررسی فرضیات جزئی، رابطه معناداری بین متغیر میزان اعتماد به نفس و گرایش به جرم وجود نداشت. این مسأله در میان نوجوانان قابل تأمل است و نتایج حاصل از مدل سازی نیز این ارتباط را تأیید نموده است. بحث و نتیجه گیری: بر حسب یافته های پژوهش، با افزایش مؤلفه های سرمایه روانشناختی و تقویت بنیه روحی روانی افراد می توان از معضل اجتماعی جرم در جامعه کاست و بدین طریق افراد را در برابر مشکلات و بن بست های زندگی، واکسینه نمود.